Κάθε χρόνο συμβαίνουν δύο ισημερίες κατά τις οποίες η διάρκεια της ημέρας είναι ίση με την διάρκεια της νύχτας: Η εαρινή ισημερία τον Μάρτιο και η Φθινοπωρινή ισημερία τον Σεπτέμβρη. Όπως επίσης συμβαίνουν και δύο ηλιοστάσια: Το χειμερινό ηλιοστάσιο τον Δεκέμβρη, όπου βιώνουμε την μεγαλύτερη νύχτα του έτους - και το θερινό ηλιοστάσιο τον Ιούνιο, όπου βιώνουμε την μεγαλύτερη ημέρα του έτους.
Κατά την διάρκεια του έτους παρατηρούμε ότι όλες οι ημέρες δεν έχουν ίση διάρκεια μεταξύ τους. Το καλοκαίρι οι ημέρες είναι μεγαλύτερες και οι νύχτες μικρότερες. Το αντίθετο συμβαίνει το χειμώνα, όπου οι ημέρες είναι μικρότερες και οι νύχτες μεγαλύτερες. Αυτό συμβαίνει γιατί, καθώς η Γη μας περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, ο άξονας περιστροφής της παρουσιάζει κλίση προς το επίπεδο περιφοράς. Το επίπεδο αυτό το ονομάζουμε εκλειπτική.
Δύο φορές το χρόνο, η Γη βρίσκεται σε τέτοια θέση κατά την περιφορά της, που οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κάθετα στον άξονα περιστροφής - ή εντελώς κατακόρυφα στον ισημερινό. Τότε η διάρκεια της ημέρας γίνεται ίση με τη διάρκεια της νύχτας. Αυτό συμβαίνει στις ισημερίες.
Το φαινόμενο της ισημερίας παρουσιάζεται σε όλους τους πλανήτες κάθε ηλιακού συστήματος, των οποίων ο άξονας περιστροφής βρίσκεται σε κλίση ως προς το επίπεδο περιφοράς γύρω από το αστέρι τους.
