Οι Τρεις Ιεράρχες

Χρόνια πολλά σε μαθητές και δασκάλους με τη φώτιση των Αγίων Τριών Ιεραρχών!!

Η αιτία για την εισαγωγή της εορτής των Τριών Ιεραρχών στην Εκκλησία είναι το εξής γεγονός:

Κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Κομνηνού (1081 - 1118 μ.Χ.), ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική εξουσία τον Νικηφόρο Γ’ τον Βοτενειάτη (1078 - 1081 μ.Χ.), έγινε στην Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες. Άλλοι θεωρούσαν ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο (βλέπε 1 Ιανουαρίου), χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη φυσιογνωμία. Άλλοι τοποθετούσαν ψηλά τον ιερό Χρυσόστομο (βλέπε 13 Νοεμβρίου) και τον θεωρούσαν ανώτερο από τον Μέγα Βασίλειο και τον Γρηγόριο και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον Θεολόγο (βλέπε 25 Ιανουαρίου), θεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να διαιρεθούν τα πλήθη των Χριστιανών και άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες», άλλοι «Βασιλείτες» και άλλοι «Γρηγορίτες».

Στην έριδα αυτή έθεσε τέλος ο Μητροπολίτης Ευχαΐτων, Ιωάννης ο Μαυρόπους. Αυτός, κατά την διήγηση του Συναξαριστή, είδε σε οπτασία τους μέγιστους αυτούς Ιεράρχες, πρώτα καθένα χωριστά και στη συνέχεια και τους τρεις μαζί. Αυτοί του είπαν: «Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε ένα κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να μας χωρίζει ή να μας κάνει να αντιδικούμε. Όμως, κάτω από τις ιδιαίτερες χρονικές συγκυρίες και περιστάσεις που βρέθηκε ο καθένας μας, κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, γράψαμε σε συγγράμματα και με τον τρόπο του ο καθένας, διδασκαλίες που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας. Επίσης, τις βαθύτερες θείες αλήθειες, στις οποίες μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τις συμπεριλάβαμε σε συγγράμματα που εκδώσαμε. Και ανάμεσά μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, αλλά, αν πεις τον ένα, συμπορεύονται δίπλα του και οι δύο άλλοι. Σήκω, λοιπόν, και δώσε εντολή στους φιλονικούντες να σταματήσουν τις έριδες και να πάψουν να χωρίζονται για εμάς. Γιατί εμείς, και στην επίγεια ζωή που είμασταν και στην ουράνια που μεταβήκαμε, φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε και να οδηγούμε σε ομόνοια τον κόσμο. Και όρισε μία ημέρα να εορτάζεται από κοινού η μνήμη μας και καθώς είναι χρέος σου, να ενεργήσεις να εισαχθεί η εορτή στην Εκκλησία και να συνταχθεί η ιερή ακολουθία. Ακόμη ένα χρέος σου, να παραδόσεις στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς είμαστε ένα για τον Θεό. Βεβαίως και εμείς θα συμπράξουμε για τη σωτηρία εκείνων που θα εορτάζουν τη μνήμη μας, γιατί έχουμε και εμείς παρρησία ενώπιον του Θεού».

Έτσι ο Επίσκοπος Ευχαΐτων Ιωάννης ανέλαβε τη συμφιλίωση των διαμαχόμενων μερίδων, συνέστησε την εορτή της 30ης Ιανουαρίου και συνέγραψε και κοινή Ακολουθία, αντάξια των τριών Μεγάλων Πατέρων.

Η εορτή αυτής της Συνάξεως του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αποτελεί το ορατό σύμβολο της ισότητας και της ενότητας των Μεγάλων Διδασκάλων, οι οποίοι δίδαξαν με τον άγιο βίο τους το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είναι εκείνοι, οι οποίοι εξ’ αιτίας της ταπεινώσεώς τους μπροστά στην αλήθεια, έχουν λάβει το χάρισμα να εκφράζουν την καθολική συνείδηση της Εκκλησίας και ότι διδάσκουν δεν είναι απλώς δική τους σκέψη ή προσωπική τους πεποίθηση, αλλά είναι επιπλέον η ίδια η μαρτυρία της Εκκλησίας, γιατί μιλούν από το βάθος της καθολικής της πληρότητας.

Περί τις αρχές του 14ου αιώνα μ.Χ. ανεγέρθη ναός των Τριών Ιεραρχών κοντά στην Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης, δίπλα σχεδόν στη μονή της Παναχράντου.

Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος α’.

Τούς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς Τρισηλίου θεότητος, τούς τήν οἰκουμένην ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τούς μελιῤῥύτους ποταμούς τῆς σοφίας, τούς τήν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τόν μέγαν, καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, σύν τῷ κλεινῷ Ἰωάννη, τῷ τήν γλῶτταν χρυσοῤῥήμονι, πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί, συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν· αὐτοί γάρ τῇ Τριάδι, ὑπέρ ὑμῶν ἀεί πρεσβεύουσιν.

Πηγή: saint.gr

Άγιος Γεώργιος ο Φουστανελάς ο εξ Ιωαννίνων

Η 17η Ιανουαρίου, ημέρα που η εκκλησία μας τιμά την εορτή του Αγίου Αντωνίου, ήταν και η ημέρα που ο νεομάρτυρας Γεώργιος, σε ηλικία 30 ετών, το 1838, βρήκε μαρτυρικό θάνατο με απαγχονισμό στην πόλη των Ιωαννίνων. Η αγχόνη είχε στηθεί μπροστά στην τότε πολυσύχναστη πλατεία των Ιωαννίνων, «Κουρμανιό», που βρίσκεται απέναντι από τη μεγάλη πύλη του Κάστρου και η οποία φέρει σήμερα το όνομα του νεομάρτυρα.

Ο νεομάρτυρας Γεώργιος γεννήθηκε στο Τσούρχλι (Άγιος Γεώργιος) Γρεβενών το 1808 από Έλληνες χριστιανούς γονείς που ονομαζόταν Κωνσταντίνος και Βασίλω, αγνώστων λοιπών στοιχείων. Υπήρξε ένα από τα τελευταία θύματα του παιδομαζώματος από την ηλικία των 12 χρονών, όταν παίζοντας στο δρόμο με άλλους συνομήλικούς του, εμφανίστηκαν μπροστά του Τουρκαλβανοί και του ζήτησαν νερό. Ο Γεώργιος τους εξυπηρέτησε και αυτοί ζήτησαν να τον πάρουν μαζί τους στα Γιάννενα. Ο Νεομάρτυρας τους ακολούθησε και στη συνέχεια προσελήφθηκε ως ιπποκόμος από έναν Τούρκο αξιωματικό, που τον έλεγαν Αμπντουλάχ. Έζησε έτσι για αρκετά χρόνια με τους Τούρκους, αλλά παρόλα αυτά κατάφερε να διατηρήσει άσβεστη μέσα του τη χριστιανική πίστη, για την οποία και μαρτύρησε, παρά το γεγονός ότι το τουρκογιαννιώτικο περιβάλλον τον θεωρούσε Τούρκο, και τον αποκαλούσε με το όνομα «Γκιαούρ Χασάν».

Ο νεομάρτυρας Γεώργιος, που ήταν σεμνός στους τρόπους του, φορούσε πάντα την πατροπαράδοτη μακριά φουστανέλα του χωριού του και κεντητό γιλέκο, με το οποίο μάλιστα απεικονίζεται και σ’ όλες τις εικόνες του.
   Η νέα φάση της ζωής του αρχίζει τον Οκτώβριο του 1836, όταν αποφασίζει να αρραβωνιαστεί και στη συνέχεια να παντρευτεί την ημέρα της εορτής του Αγίου Δημητρίου μια Χριστιανή Γιαννιώτισσα, την Ελένη. Οι Τούρκοι τον κατηγόρησαν γιατί νυμφεύτηκε χριστιανή και τον πήγαν στο δικαστήριο. Εμφανίστηκε όμως ο Αμπντουλάχ και διαβεβαίωσε ότι ο δικαζόμενος είναι Έλληνας χριστιανός και το όνομά του είναι Γεώργιος. Έτσι αφέθηκε ελεύθερος. Στη συνέχεια αποκτά με τη γυναίκα του τον Δεκέμβριο του 1837 ένα γιο, που τον βαπτίζει, τηρώντας τη χριστιανική παράδοση την 7η Ιανουαρίου 1838 και του χαρίζει το όνομα Ιωάννης. Ο Χότζας τον κατηγόρησε γιατί ενώ ήταν Τούρκος, έδωσε στο παιδί του όνομα ελληνικό και το βάφτισε χριστιανικά, άρα είναι «Εξωμότης και υβριστής του προφήτη». Ο Αμπντουλάχ, τη δεύτερη αυτή φορά, δε βρέθηκε να μαρτυρήσει υπέρ του την αλήθεια. Όλα αυτά, όπως ήταν φυσικό προκάλεσαν τη δίωξή του και στη συνέχεια το μαρτυρικό του θάνατο, καθώς παρά τα βασανιστήρια των Τούρκων, για να απαρνηθεί τη χριστιανική πίστη, ο ίδιος με θάρρος ομολογούσε ότι «ουδέποτε υπήρξε Τούρκος, αλλ’ αείποτε Χριστιανός», ακόμη και όταν έφθασε η ώρα του απαγχονισμού του, την οποία αντιμετώπισε νηφαλιότητα και γενναιότητα.
   Χαρακτηριστικά είναι και τα τελευταία του λόγια όταν οι Τούρκοι βασανιστές του τον ρώτησαν «τι είσαι σύ;», πριν τραβήξουν την αγχόνη. Τότε ο νεομάρτυρας Γεώργιος που ζήτησε να του λύσουν τα χέρια, έκανε το σταυρό του και απάντησε: «Χριστιανός είμαι και Χριστιανός θα αποθάνω, προσκυνώ τον Χριστόν μου και την Δέσποινά μου Θεοτόκον» και απευθυνόμενος στους Χριστιανούς που βρίσκονταν εκεί τους είπε: «Συγχωρέσατέ μοι, αδελφοί και ο Θεός συγχωρέσει σας».
Το σώμα του Αγίου παρέμεινε κρεμασμένο στην αγχόνη για τρεις ημέρες, χωρίς όμως να αλλοιωθεί, με αποτέλεσμα οι ίδιοι οι Τούρκοι στη συνέχεια να παραδεχθούν την αγιότητά του και έδωσαν την άδεια να ενταφιαστεί με τις μεγαλύτερες τιμές.

     Από την πρώτη κιόλας στιγμή του μαρτυρίου του, ο νεομάρτυρας Γεώργιος κέρδισε την τιμή του μάρτυρος στη συνείδηση και την πίστη της εκκλησίας. Αμέσως μετά το μαρτύριό του, οι πιστοί έτρεχαν στον τάφο του και έπαιρναν χώμα και λάδι από το κανδήλι, τα οποία χρησιμοποιούσαν ως φάρμακα.  Όσοι πήραν κομμάτι από την τριχιά της αγχόνης και τεμάχιο από τα ρούχα του Αγίου, είδαν μεγάλες θεραπείες.

Η πρώτη εικόνα του Αγίου φιλοτεχνήθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1838 (Εικόνα 2), λίγες μόνο ημέρες από το μαρτυρικό του θάνατο, μετά από παραγγελία του ιερομόναχου Χρύσανθου Λαϊνά, ο οποίος φέρεται ως ο πνευματικός του καθοδηγητής. Στην εικόνα αυτή ο Άγιος εικονίζεται με την παραδοσιακή του στολή, κρατώντας στο δεξί του χέρι ένα σταυρό και στο αριστερό ένα κλωνάρι φοίνικα και ειλητάριο με την επίκληση : «Μη χωρίσεις με της δόξης των μαρτύρων σου, γλυκύτατε Ιησού, ότι τέτρωμαι της σης αγάπης εγώ, αλλά ενίσχυσόν με διά το μέγα σου έλεος, Χριστέ». Ήδη από τις 6 Απριλίου 1839, μόλις ένα έτος από το μαρτυρικό του θάνατο, έχουμε την πρώτη βιογραφία του αγίου, την οποία υπέγραψαν δύο επίσκοποι, δεκατρείς ιερείς και ιερομόναχοι και οι δεκαεπτά σημαίνοντες πρόκριτοι των Ιωαννίνων.

     Στις αρχές του 1839, μετά από έκθεση που κατέθεσαν τρεις επίσκοποι καθώς και πολλοί κληρικοί και λαϊκοί, οι οποίοι βεβαίωσαν την τέλεση θαυμάτων στον τάφο του Νεομάρτυρα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Στ' αποφάσισε με Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη, που εκδόθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1839, πως "...ο υπέρ Χριστού πανδήμως το μαρτύριον αναδεξάμενος Γεώργιος ο Νεομάρτυς , γνωρίζεται τουντεύθεν παρά πάσης της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, αληθής μάρτυς του Χριστού, συναριθμούμενος τη χορεία των πιστών, τελουμένης κανονικώς της μνήμης αυτού κατά την 17η Ιανουαρίου". Ο Πατριάρχης Γρηγόριος, στέλνοντας την Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη στον Μητροπολίτη Ιωαννίνων, τον παρακάλεσε να μη τη δημοσιεύσει για να μην προκαλέσει τους Τούρκους. Παράλληλα πρόσθεσε ότι ορίστηκε η γιορτή του νεομάρτυρα την 17ην Ιανουαρίου, ημέρα γιορτής του αγίου Αντωνίου, για να μη φανεί ότι για τον Νεομάρτυρα έγινε νέα γιορτή. Η φήμη όμως των θαυμάτων του αγίου σε χριστιανούς και μουσουλμάνους, παραμέρισε τους φόβους και έτσι η γιορτή του αγίου Γεωργίου τελούνταν πανηγυρικά.

Απολυτίκιον

Τον πανεύφημον Μάρτυν Χριστού Γεώργιον
Ιωαννίνων το κλέος, και πολιούχον λαμπρόν,
εν ωδαίς πνευματκαίς ανευφημήσωμεν, ότι ενήθλησε στερρώς
και κατήνεγκεν εχθρόν, του Πνεύματος τη δυνάμει.
Και νυν απαύστως πρεσβεύει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών

Πηγή

Εικόνα: Google images

Νίκολα Τέσλα (Nikola Tesla): Ο άνθρωπος που εφηύρε το μέλλον

Ένας από τους μεγαλύτερους φυσικούς - εφευρέτες στην ιστορία της επιστήμης

Ο Νίκος Λυγερός στο σχολείο μας

Το Έργο του Δρ. Νίκου Λυγερού για την Ανθρωπότητα είναι Ποίηση και κάθε αυθεντική Ποίηση, είναι πανανθρώπινο Έργο. O κ. Νίκος Λυγερός είναι ο ορισμός του πολυπράγμωνα ανθρώπου– επιστήμονα και βαθειά ανθρώπινου προσώπου. Ένας εξαιρετικός άνθρωπος που έχει αφιερώσει τον εαυτό του στο καλό της Ανθρωπότητας.

Σοφία Ντρέκου

Απόσπασμα συνέντευξης:

- Αισθάνεστε ότι σας «ξεζουμίζουν» οι άνθρωποι; 

- Όχι, είναι μόνος σκοπός για να βρίσκομαι στη γη. Εάν δεν έχω κάτι να κάνω για τον συνάνθρωπο γιατί να είμαι εδώ. Άρα, όταν οι άνθρωποι ζητούν συμβουλές και μπορώ να τους δώσω απάντηση, το κάνω. Δεν χαίρομαι από μόνος μου, μόνο μέσα από τον άλλο.

Πηγή

Βίντεο: Youtube